Argentinië
De Spaanse conquistadores plantten in 1541 de eerste wijnstokken aan de voet van het Andesgebergte in Mendoza. Europese immigranten brachten midden 19de eeuw nieuwe
wijnbouwtechnieken en druivenrassen
.
Aan het einde van de 19e eeuw werden veel Europese wijngaarden verwoest door de omvangrijke druifluisepidemie. Franse, Italiaanse en Spaanse wijnmakers emigreerden naar Argentinië om daar een nieuw bestaan op te bouwen. De wijnkennis die ze meebrachten zorgde voor een enorme opbloei van de Argentijnse wijnbouw. In de 20ste eeuw raakten de economie en de wijnbouw van het welvarende Argentinië steeds meer in verval. Pas in de jaren ’80 klom het land weer een beetje uit het dal. Veel wijngaarden werden toen opgeschoond en opnieuw aangeplant met kwaliteitsdruiven. De start voor de productie van kwaliteitswijnen die vanaf 1990 ook in aanmerking komen voor export.
Argentinië is momenteel de vijfde grootste wijnproducent ter wereld.
Argentinië kent een droog en zonnig continentaal klimaat met uitzonderlijke grote temperatuurverschillen tussen dag en nacht. De zomers zijn heet en in de winter dalen de temperaturen tot onder het vriespunt.
Strenge winters in de Andes met veel sneeuw, zorgen voor voldoende zuiver smeltwater dat gebruikt wordt voor irrigatie van de wijngaarden.
Neerslag is zeldzaam (amper 200mm) en de lage vochtigheid verkleint het risico op valse meeldauw en grijsrot. Argentinië is dan ook zeer geschikt voor de productie van biologische wijnen.
De bodem is weinig vruchtbaar met gering organisch materiaal, en varieert van zand tot klei met naargelang de plaats veel keien en stenen in de ondergrond. Deze goed drainerende gronden zijn weinig gevoelig voor phylloxera en andere ziekten.
Specifieke problemen voor de Argentijnse wijnbouw zijn hagel en vorst. Vooral hagel kan grote schade veroorzaken. Netten kunnen hier de wijnstok beschermen. Maar ook heeft Argentinië geen grote politieke en economische stabiliteit
Argentinië heeft geen officieel erkend appellatiesysteem. De enige overheidsverplichting bestaat erin dat de druiven voor 100 procent uit dezelfde regio moeten komen als de regio op het etiket wordt vermeld.
Argentinië maakt vooral rode wijnen (53%), daarna volgen rosé (27%) en wit (20%).
De belangrijkste wijndruif in rood is malbec, die zowel in de wijngebieden Cuyo als Patagonië de eerste viool speelt. De malbec is een veelzijdig druivenras dat zowel eenvoudige als rijke gestructureerde wijnen kan geven naargelang de regio, de leeftijd van de stokken en het bodemtype. Typisch voor de malbec: rijpe cassis, zwart fruit en rijke zachte tannine.
Naast malbec is bonarda, een in oorsprong Italiaanse druif, de tweede meest aangeplante rode druif. Een belangrijke aanplant van chardonnay vinden we terug in de provincie Neuquén in Patagonië.
In wit is torrontes de hoofddruif, die bijna uitsluitend terug te vinden is in het wijngebied North.
Mendoza is de provincie met het grootste wijngaardareaal. De streek ligt in het wijngebied Cuyo.
De 3 grote wijngebieden in Argentinië zijn North (5.335ha), Cuyo (197.208ha) en Patagonië (3.475ha)
In het wijngebied North liggen wijngaarden op een hoogte tussen 1600 en 2800 meter in de provincies Salta,Tucuman en Catamarca. De hoogste wijngaarden van Argentinië vinden we terug in Salta op meer dan 2000 meter hoogte.
In het wijngebied Cuyo liggen wijngaarden op een hoogte tussen 700 en 1700 meter in de provincies La Rioja, San Juan en Mendoza. Het is de thuishaven van de malbec.
In het wijngebied Patagonië liggen wijngaarden op een hoogte tussen 100 en 460 meter in de provincies La Pampa, Neuquén en Rio Negro. Ook hier is malbec de meest aangeplante druif.
De cultwijn Yacochuya uit Cafayate in Salta is een project van Michel Rolland en Arnaldo Etchart. Nicolás Catena wordt algemeen als de pionier van de Argentijnse wijnbouw aanzien.
Een beroemde wijn is Cheval des Andes die het resultaat is van een joint venture tussen Terrazas de los Andes (eigenaar LVMH) en château Cheval Blanc.